بندرعباس امروز

بندر عباس می تواند پیش آهنگ اقتصاد آزاد ایران باشد. طی سال های اخیر تغییرات گسترده ای در این شهر صورت گرفته است.
بندر عباس به صنایع سنگین خود مانند کارخانه آلومینیم سازی، نیروگاه، پالایشگاه، کارخانه کشتی سازی و فعالیت های بندری افتخار می کند گر چه نرخ بیکاری در شهر افزایش یافته است. بندر عباس در آینده با آلودگی هوا و مصرف بی رویه آب روبروست.
بندرعباس امروز
در سال 1998بندر عباس همچون بمبی منفجر شد قیمت زمین و مسکن به شدت افزایش یافت در نتیجه این انفجار است که اکنون زندگی در بندرعباس متحول شده است. دیری نگذشت که بندرعباس در لیست یکی از گرانترین شهرهای ایران جای گرفت. قیمت کالاها به غیر از کالاهای خارجی نسبت به شهرهای دیگر بسیار بالاست.
شهری که در گذشته دور یک بندر صیادی کوچک بود و سال ها زیر نفوذ انگلیسی ها و پرتغالی ها بود اکنون در حال تبدیل شدن به یکی از مهمترین شهرهای ایران است.
در دوران حکومت شاهنشاهی پهلوی، به دلیل توجه بیش از اندازه دولت ایران به آبادان، بندرعباس رونق خود را از دست داد. در حالیکه در آبادان بیشتر مردم از آب آشامیدنی سالم، برق و انواع تفریحات بهره می برند، بندرعباس در تاریکی بسر می برد آب آشامیدنی سالم نداشت و جوانان تفریگاهی نداشتند و ساحل های دست نخورده تنها مکانی بود که جوانان می توانستند یکدیگر را ببینند.
امروز بندرعباس پس از ویران شدن آبادان در اثر جنگ، به شدت در حال رشد است . برای جبران گذشته سخت کار می کند. اگر برنامه های دراز مدت و منسجم از سوی دولت طراحی و اجرا شود رویای برتری بر امارات های خلیج فارس را می توان به واقعیت تبدیل کرد.
قسمت های قدیمی شهر به شدت تغییر کرده اند. ساختمان های چند طبقه و مراکز تجاری مانند قارچ از زمین می رویند. خیابان های جدید بوجود آمده اند و همه خانه های مجاور خیابان تخریب شده اند و از دیوار های باقی مانده می توان حدس زد که مدتی پیش در اینجا یک توالت یا یک اتاق خواب یا یک آشپزخانه بوده است.
خانه های ویلایی یکی پس از دیگری تخریب و تسطیح می شوند تا جای خود را به آپارتمان های چند طبقه با نما شیشه ای بدهند. در مناطقی از شهر، جاده هایی در حال ساخت است گر چه سازوکارهایی که از سوی مسئولین شهر انجام می شود به کندی صورت می گیرد. درختان کنار حیابان در اثر ریزش ساختمان های قدیمی و ساختمان سازی پر از گرد و خاکند. در طول روز بسیاری از محلات صدای گرومب گرومب دستگاههای ساختمان سازی به گوش می رسد و به جرات می توان گفت که بندرعباس به کارگاه ساختمانی بزرگی مبدل شده است.
آنهایی که در چند سال اخیر به بندرعباس نیامده اند در مراجعت شان به شهر شگفت زده می شوند، شهرداری طی اقدامی خیابان ها را با تابلوها و نام های جدید مزین کرده است. نام هایی که حتی بسیاری از رانندگان قدیمی را هم در رساندن مسافر به مقصد به اشتباه می اندازد.
مراکز تجاری و هتل ها در شهر گشوده شده اند. تعداد فروشگاه هایی که محصولات ژاپنی، چینی و کره ای را می فروشند زیاد است. در این میان کالاهایی دیگر از اروپا نیز فراوانند: عطرهای فرانسوی- چینی و ظروف ایتالیایی و شراب های خارجی که بدلیل ممنوعیت توسط عده ای به صورت پنهانی اما گسترده به فروش می رسند.
در یکی از خیابانهای اصلی شهر مردم برای رسیدن به مقصد با همدیگر رقابت می کنند. تویوتا و دیگر سواری های خارجی پس از ممنوعیت ورود اتومبیل در سال های اخیر جای خود را به پیکان داده اند. بسیاری از پیکان ها در هوا گرم و شرجی به خنک کننده (کولر) مجهز شده اند.
در بازار مهاجرین افغانی و ایرانی را به همراه کودکان براحتی می توان دید که در حال دستفروش اند. پیاده روها مملو از نخاله های ساختمانی اند که رفت و آمد را برای مردم شکل می سازنند. در واقع صاحبان این ساختمان های در دست احداث حقوق شهروندان بندرعباسی را زیر پا می گذارند. خیابان های باریک و پر ازدحام شهر در طی ساعات اداری روز ترافیک سنگینی دارند.
در کناره های ساحل اخیرا شهرداری پارک هایی احداث کرده است. پارک هایی که فضای سبز کمتر در آن یافت می شود.
در سواحل مناطق قدیمی شهر مردم نیم شب بیدارند. آنها در انتظار قایقهای دوستان و فرزندانشان هستند. قایق هایی که برای آوردن کالاهایی از سوی دولت قاچاق و ممنوع اعلام شده است به دبی یا خصب در عمان رفته اند و این بندرعباس امروز است.