بندرعبــــــــــــــــاس

بندرعباس، شهر بندری در جنوب ایران، بیش از 5 سال پیش خیز بزرگی برداشت، شهری برای سرمایه گذاری با ریسک پایین و سود بالا. با این حال بندرعباس نتوانست از جنبه های تاثیرات بحران جهانی جان سالم به در ببرد.

در چند سال گذشته،اجرای طرح های عظیم، پیاپی در اطراف شهر در حال انجام بود و حمایت های دولتی به همراه سرمایه گذاری های بخش خصوصی رو به افزایش.

مجتمع غول آسای بندری «رجایی» بندرعباس را به مرکز صادرات و واردات ایران تبدیل کرده است. دولت در طرح های زیر بنائی راه سازی خوب ظاهر شده است. بندرعباس همچنین آغوش خود را به روی کارگران مهاجر و سایر سرمایه داران باز کرده است. اینک جمعیت مهاجرین شهر بیش از پیش جلب توجه می کند. شاید از موانع پیشرفت عدم آشنایی و ماندگاری مدیران باشد. اما به نظر می رسد هنوز هم بندرعباس از جنبه های زیادی پیشتاز سایر شهرهای ایران است.

بندرعباس گرچه از لحاط قیمت کالا و خدمات با  شهر های بزرگ ایران  مقایسه می شود  هیچ گاه پناهگاه ترور و خشونت نبوده و فعالیت سیاسی جای خود را به تلاش های اقتصادی داده است.و حتی کوچک ترین نا آرامی و تظاهرات را به خود ندیده است.

رقابت بین موسسات آموزشی خصوصی ، رستوران ها و مراکز تفریحی،خرید و سالن های آرایش زنانه برای جلب هرچه بیشتر مشتریان ولخرج به راحتی در شهر دیده می شود.. از تفاوت های اساسی بندرعباس با سایر شهرهای ایران گسترش موسیقی است. برگزاری کنسرت  وارایه آلبوم رونق خاص خود را دارد و نشان داده است که توانایی تبدیل  شدن به پایتخت موسیقی ایران را دارد.

یک فروشنده عمده کارت شارژهای تلفن همراه در شیراز نیز خبر از فروش بالای این کارت ها در هرمزگان و به ویژه شهر بندرعباس می دهد.

با این حال بازار سود سرشار سالیان گذشته را ندارد. سال هایی که به گفته یک فروشنده کالاهای خارجی  ساعت 3 پس از نیمه شب، ساعت شروع کار بازار با مشتریان عمده از سایر شهرهای ایران بود شروعی که تا نیمه شب به طول می انجامید.بخش مسکن نیز رونق گذشته را ندارد،و خانه های نوساز اما خالی از سکنه ،کم آبی،آلودگی هوا ، گسترش حاشیه نشینی ، ترافیک کلافه کننده و در مواردی نا امنی همه نشان از مشکلات از پیش معلوم را می دهد. اما با همه این ها برای برداشتن فاصله بین رویا و واقعیت پیشرفت بندرعباس، خیز دیگری نیاز است.